Ik ben met mijn neus in de boter gevallen!

Tijd voor carnaval! Toen ik in Nederland vertrok werd er nog door veel vrienden gevraagd kom je naar huis voor carnaval, of ja sla je het een jaartje over? Niet echt goed ingelezen en voorbereid was mijn antwoord, ik sla het een jaartje over! Ik ben dan net 2/3 weken daar, om dan al weer naar huis te komen…, ik kan best een jaartje zonder!

Maar wat een geluk had ik. Carnaval is hier super belangrijk en een grote happening. Iedereen is verkleed, hoe gekker hoe beter, fantastisch om carnaval in een ander land te vieren met andere gewoontes. Super bijzonder.

Vrijdag was het dus zover, de opening van carnaval. Op weg naar het politie bureau had ik al verschillende voorbereidende werkzaamheden gezien in de stad. Er werden grote podiums gebouwd en straten werden compleet versierd met hoogwerkers. Verschillende winkels troffen ook zo hun maatregelen, zij lieten hun etalages afdekken met houten platen etc. Dat beloofd wat!

Op verschillende websites had ik gelezen dat er ’s avonds een parade zou zijn, die zou middel in de stad van start gaan om 20:00 uur. Ik was (dacht ik) veel te laat toen ik om half 8 pas klaar was met koken en eten en me dus nog helemaal moest klaar maken, nou ja dan maar naar de volgende parade want er zijn meerdere parades. Een vriendin was wel gegaan (Duits) zij stond netjes om 19:45 achter de dranghekken op de route te wachten op de eerste loopgroepen of wagens! Daar heeft ze tot zeker 22:15 gestaan voor de eerste groep voorbij kwam.. Zoals ik het tegenwoordig zeg, Spanjaarden zijn anders!

Hier thuis brak het feest los, de bel bleef maar gaan en binnen no time hadden wij een man of 20 bij ons in de woonkamer zitten. Stoelen te kort! Allemaal Erasmus studenten en super gezellig. Met die groep ben ik die avond op stap geweest. In tegenstelling tot carnaval in Nederland wordt carnaval hier gevierd in de straten van het centrum. Alles is versierd en er zijn verschillende podia’s met live muziek en een hele hoop knettergekke Spanjaarden.

Om een uurtje of 5 vond ik het mooi geweest en ben ik naar de tram gelopen om terug naar huis te gaan. Onderweg kwam ik 3 mannen tegen (35+) die direct tegen mij begonnen te praten (schreeuwen), aangezien mijn Spaans nog niet fantastisch is moest ik erg mijn best doen om het te kunnen verstaan. Na een tijdje begreep ik dat ze heel graag met mij mee naar huis wilde om de hele nacht seks te hebben en mij te horen schreeuwen. Oké je hebt een borrel op maar ik houd niet van die praat! Ik heb ze een fijne avond gewenst en ze gezegd dat ik lekker in mijn eentje ging slapen. Toen bleek dat een van de mannen nooit geleerd heeft dat je met de oogjes mag kijken maar nergens aan mag komen, heb ik hem een klap voor zijn kop verkocht. Zo hard als ik kon! Tuig. Daar had hij niet van terug. Ik hoop dat hij de volgende dag met koppijn terug gedacht heeft aan die blonde Spaanse danseres. Als er politie in de buurt geweest was, had ik hem heel graag met gebrekkig Spaans een oor aangenaaid. Maar maak je geen zorgen, ik bijt wel van me af ;).

In deze blog lezen jullie wat ik allemaal doe en dat is best veel, maar zaterdag heb ik een bijzonder lui dagje gehad. Ook een keer lekker. 2 vriendinnen en ik waren niet van plan om ’s avonds op stap te gaan dus we hadden afgesproken om samen boodschappen te doen, bij mij te koken met een wijntje. Ivm met carnaval gingen alle supermarkten dicht van zondag tot en met dinsdag. Toen wij aankwamen in de supermarkt leek het alsof de 3e wereld oorlog ging uitbreken, er was helemaal niks meer. 1 tomaat, 3 wortels en 4 netjes citroenen, met 2 vegetariërs is koken dan lastig. Dat hebben wij creatief opgelost, lekker eten bij een tentje bij mij in de straat. Zo hoef ik lekker ook niet af te wassen.

Zondag begon de Carnaval al vroeg vanaf 16:00 uur was er een festival bij plaza Espanya. Dit keer begon het ook echt om 16:00 uur. Erg gezellig. Maandag was volgens mijn Spaanse vrienden de belangrijkste dag, dus wilde ik ook mijn leukste kostuum aan. De metamorfose heeft me een uurtje of 3 gekost, maar goed werkt heet tijd nodig. Haren stijlen, krullen, verven, opsteken, make-up en toen was ik Amy Winehouse! We zijn naar een optreden van en live band geweest in Santa Cruz, het is hier echt zomer carnaval met veel latino muziek, heerlijk!

Dinsdagmiddag zou de belangrijkste parade plaats vinden, ik heb me uitgeleefd met mijn schmink en ben als tijger gaan kijken. De kostuums zijn hier echt fantastisch, alles glittert en het is een en al kitsch. Als je nog nooit een optocht of parade gezien hebt is het vast indrukwekkend, maar omdat ik de Herpense optocht gewend ben met fantastisch mooie wagens was ik niet zo onder de indruk van de wagens, maar de sfeer was fantastisch! Na 1,5/2 uur hadden we het wel gezien en zijn we de stad ingegaan voor een hapje en een drankje. Een leuk tentje gevonden, mmm lekker ze hebben hier calamaris dat neem ik! Toen ik erachter kwam dat 9 ringetjes inktvis €17,50 kosten en een cola light €4,50 heb ik er extra van genoten. Ook mijn vriendinnen moeten wel hele bijzondere aardappelen op hebben €12,50 voor een portie patatas bravas, geld moet rollen!

Woensdag was het weer tijd om naar school te gaan en voor mijn officiële inschrijving moest nog het een en het ander gebeuren. De vrouw die mij de week daarvoor geholpen heeft bij de secretaria had beloofd die handtekening te regelen en mij dan te bellen. Eigenlijk had ik weinig zin om daar op te gaan zitten wachten, dus ik ben zelf aan de slag gegaan. Gewoon het kantoor van de Erasmus coordinator binnen vallen voor een handtekening en doen alsof je gek bent. Dat werkte! :)
Om 13:00 had ik mijn handtekening binnen en om 13:30 gaat de secretaria dicht, nou hup nog ff snel daar langs, hopelijk heb ik geluk. Ik mocht binnen en ze wilde me nog wel even helpen. Toen het niet helemaal lukte en misschien niet snel genoeg ging naar haar zin, vertelde ze dat het vandaag niet kon. Ik moest morgen maar terug komen. Oké, hoe laat mag ik langskomen? En heb ik een afspraak nodig? Nee je hebt geen afspraak nodig, kom maar om 9 uur.

Donderdag ochtend om 9 uur was ik weer bij de secretaria, ze had nu geen tijd dus ik mocht buiten op het bankje wachten. Zat ik weer met mijn goeie gedrag te wachten terwijl we om 9 uur afgesproken hadden, maar goed… Spanjaarden zijn anders.
Na een uur werd ik binnen geroepen en stond ik na 5 minuten en 8 klikjes op de muis weer buiten. Was ik klaar? Nee nog niet, ik moest namelijk naar de bank om €1,12 te betalen voor de inschrijving. Kan dat niet hier dan? Nee dan kan niet, nou oké dan maar weer naar de bank. Ook moest ik bij de bank mijn studenten pas aanvragen, waarom bij de bank? Geen idee, Spanjaarden zijn anders.. Bij de bank aangekomen heb ik eerst weer aan mogen sluiten in de rij met 13 wachtende voor me, geduld, geduld en nog meer geduld.

Na €1,12 betaald te hebben wilde ik ook graag meteen even mijn studentenpas aanvragen. Dat kon vandaag niet, in verband met de aangepaste openingstijden voor carnaval waren ze daar nu te druk voor. Ik mocht mañana terug komen, je voelde hem al aan komen natuurlijk! Carnaval was dinsdag officieel afgelopen, maar hier verlengen ze die gewoon onofficieel tot zondag en daar horen aangepaste openingstijden bij natuurlijk. Verdorie morgen heb ik geen tijd, dan maar volgende week.

Woensdagavond heb ik mijn koffer ingepakt voor een weekendje Barcelona. Als officiële inwoner van de Canarische eilanden heb ik 50% korting op vluchten naar het vaste land van Spanje en 75% korting op vluchten naar Spaanse eilanden. Daar heb ik dankbaar gebruik van gemaakt.

Donderdagochtend ben ik eerst naar school gegaan en ’s middags om 16:10 vloog ik vanaf het Zuidelijke vliegveld naar El Prat. Ruim op tijd ben ik vertrokken, ik moest vanaf een bushalte dicht bij mijn huis naar Intercambiador Santa Cruz en vanaf daar met een andere bus door naar het vliegveld. Ik had 4 opties, bus 15, 102, 105 of 108 en ze zouden om de drie minuten komen. Al deze bussen reden voorbij zonder te stoppen, hoe kan dat nou? Dat vertelde een meisje mij bij de bushalte, hier zit een knopje daar moet je op drukken als je wil dat de bus hier stopt, anders rijdt hij door. Godverdomme, was ik alweer een half uur kwijt maar tijd zat, ik was tenslotte ruim op tijd vertrokken. Ik op de knop gedrukt, reden er vervolgens 2 bussen alsnog gewoon voorbij maar nummer 3 stopte gelukkig. Aangekomen bij Intercambiador Santa Cruz diende het volgende probleem zich aan, er zou een buschauffeur wissel plaats vinden maar de buschauffeur was nergens te bekennen. Kortom daar heb ik nogmaals 40 minuten gewacht voor we eindelijk eens vertrokken, nu werd het wel krap.. De busrit zou 59 minuten duren, dan zou ik nog 45 minuten hebben om in te checken etc, moet lukken.
Toen de busrit uiteindelijk langer bleek te duren dan 1 uur kreeg ik het steeds warmer. De bus kwam om 15:45 aan op het vliegveld, ik ben uit de bus gesprongen heb mijn koffertje gepakt en ben als een malle overal doorheen geraasd, waar ik voor mocht ben ik voor gegaan en uiteindelijk zat ik om 16:04 op mijn stoeltje. Ik heb mijn vlucht op 6 minuten na niet gemist, gelukkig maar erg goed voor mijn hard was het niet. Met een hartslag van 300 en trillende handjes heb ik een glaasje drinken besteld en ben ik tot rust gekomen in mijn boek.

Ali heeft mij op het vliegveld opgehaald en we hebben samen ’s avonds zelf pizza’s gebakken. Vrijdag moest Ali gewoon werken dus heb ik ff lekker tijd voor mezelf gehad. Ik heb ff lekker bijgekletst met mama voor 1,5 uur want soms vergeet ik door de drukte om te bellen. Dan krijg ik een apple, leef je nog? Sorry mam, ik mis je wel een beetje hoor. Daarna ben ik op pad gegaan in mijn vertrouwde stad voor boodschappen. Ik heb risotto gekookt en een verrassingstaart voor Ali gebakken voor Valentijn. ’s avonds kreeg ik als verrassing een avondje spa met massage. Ook heb ik weer even bij kunnen kletsen met mijn vrienden daar, een weekendje Barcelona is altijd een goed idee.

Maandag was het weer schooltijd. Er was mij verteld dat na het betalen van die €1,12 je automatisch een mail zou krijgen met je online gegevens. Dat klopte, ik heb me ingelogd mijn profiel aangevuld met mijn gegevens en ik was er naar mijn idee helemaal klaar voor. Toen we in de les gevraagd werden om een aantal documenten online te openen, bleek dat toch niet het geval. Om een lang verhaal kort te maken, ze maken een account voor je aan maar ze komen niet op het idee om je ook online in te schrijven voor de vakken die je volgt. Kortom je hebt alleen een account zonder enige toegang. Na lang zoeken en kloten kwam ik een helmdesk chat tegen. Oké ik heb mijn beste beentje voorgezegd en in het Spaans in de chat uitgelegd wat mijn probleem was. Na een half uur chatten en 6 mailtjes verstuurd te hebben kreeg ik de bevestiging dat ik ingeschreven zou worden zo snel mogelijk. De volgende dag was ik inderdaad ingeschreven maar wel voor de verkeerde vakken. 4 mailtjes verder is het nu helemaal opgelost en heb ik EINDELIJK toegang. School is nu dus echt begonnen.

Sommige lessen zijn goed te volgen, andere totaal niet. Kortom ik moet iets doen aan mijn Spaanse skills daarom ben ik dinsdagmiddag om half 2 naar het taleninstituut gegaan voor een mondelinge niveau test. Toen ik de docent vertelde welk level ik aan het einde van de rit hoop te hebben vertelde ze me dat dat onmogelijk was. Dat zullen we nog wel eens zien, want als ik iets in mijn kop heb dan heb ik het niet in mijn kont!
Afijn, er was een cursus voor mijn niveau en die was 1 week voor de Carnaval begonnen, ik had dus 6 uur les gemist maar als ik me nu in zou schrijven zou ik wel mee kunnen. De mondeling was om 13:55 afgelopen, ik kon me tot 14:00 uur inschrijven en om 15:00 had ik mijn eerste les. Daar gaat die dan, elke week zit ik op dinsdag en donderdag van 15:00 tot 18:00 op het taleninstituut en dan heb ik ’s morgens al van 8:30 tot 14:00 uur les gehad op de universiteit, behoorlijk intensief dus.
De lessen zijn bloedje moeilijk, mijn docente heeft zo’n strenge blik dat je er direct bang van wordt, maar ze is wel een van de beste docenten op Tenerife (Heb ik gehoord van andere Erasmus studenten). De lessen zijn volledig in het Spaans en voor elk Engels woord dat ze hoort krijg je extra huiswerk, niet per se heel gezellig maar in mijn geval wel heel erg hard nodig anders lul ik de komende 5 maanden nog steeds alleen maar Engels met 2 vingers in mijn neus.

Soms kan ik het niet helemaal volgen en vraag ik (in het Spaans) om extra uitleg. Ook vraag ik wel eens naar een vertaling van een woord, daar trapt ze niet in. Als je niet weet wat een woord betekend, omschrijft Beatriz (mijn docente) het heel graag voor je in het Spaans. Chill time is over ;).

Na de les ben ik naar de boekhandel gegaan om het boek te kopen waar we mee werken en vervolgens ben ik compleet afgepeigerd de bus ingestapt richting huis. Toen ik uitstapte merkte ik meteen dat ik mijn laptop in de bus had laten liggen. K*T! Ik had nog 6% batterij op mijn telefoon, papa en mama bellen heb ik niks aan. Naar het hoofdkantoor van de bus bellen kan ik niet met mijn level. Godverdomme wat ben ik ook een muts. Ik in tranen (dat mogen jullie best weten) Ali gebeld, wil je alsjeblieft nu naar het hoofdkantoor bellen. Ik ben 3 minuten geleden uitgestapt, mijn laptop ligt in bus 15 achterin op een stoel naast het raam in een zwarte tas en de buschauffeur is kaal. Ik ben zelf direct in de volgende bus gestapt in dezelfde directie. Aan de buschauffeur uitgelegd dat ik 5 minuten eerder uitgestapt ben en mijn computer vergeten ben, of hij alsjeblieft wil bellen naar zijn collega. Dat ging hij doen, alleen had ik de pech dat het systeem niet werkte.

15 minuten laten kwam ik aan bij het eindstation, daar stonden 3 bussen van lijn 15 geparkeerd, ik mocht in alle bussen kijken of er misschien iets lag, maar helaas. Vervolgens ben ik naar de servicebalie gegaan daar heb ik naar de baas/manager gevraagd. Zij hebben mijn ticket direct uitgelezen en op die manier wiste ze in welk voertuig ik gezeten had. Ze hebben een melding uitgezonden naar alle buschauffeurs maar niemand had iets gevonden. K*T! Al mijn bestanden, mijn foto’s van reizen, mijn gekochte programma’s (en ik heb geen back-up), mijn laptop zelf waar ik echt niet zonder kan. Wat voelde ik me ontzettend klote.
Nu denken jullie misschien, dom dat je geen back-up hebt, ja dat klopt maar ik durf te wedden dat 50% van de mensen die dit nu leest ook geen recente back-up heeft. Het moet eerst een keer misgaan.. Ik heb al mijn gegevens achter gelaten maar ik kon niets meer doen daar dus ik ben maar naar huis gegaan. Thuis aangekomen heb ik papa geprobeerd te bellen, die nam niet op. Toen maar naar huis gebeld, mama nam op. Mam, mag ik papa?. Wat is er aan de hand Esmee? Niks, geef papa maar gewoon even. He kind, met Wil. Toen begon ik nog harder te huilen, ik mijn verhaal gedaan en het enige wat papa zei was; moet je daar om huilen? Een laptop kunnen we opnieuw kopen, maar we moeten zorgen dat je je bestanden terug krijgt. Laat maar flyers maken waarin je schrijft dat je je bestanden terug wil en je daarvoor €250,- uitreikt. Plak die maar overal op waar kan en wacht het maar af. Volgende telefoontje, Ali wil je alsjeblieft voor mij flyers maken en die mailen, dan laat ik ze hier afdrukken. Ondertussen heb ik iedereen die ik hier ken geappt en gevraagd me te helpen. Zijn er Facebookpagina’s voor gevonden en verloren voorwerpen etc etc etc.

Toen ik op het punt stond om maar te gaan slapen en morgen verder te gaan met deze bijna kansloze zoektocht, kreeg ik telefoon van Ali. Iemand had hem gebeld en mijn laptop gevonden, hij vertelde dat hij woensdag tot 13:00 moest werken maar we dan ergens af konden spreken om de laptop in ontvangst te nemen. Ik kon mijn oren echt niet geloven, ik heb een Macbook en die zijn vrij prijzig. Zo’n laptops zijn nogal in trek maar dat ik net het geluk heb op een eerlijke vinder is fantastisch.

Mijn geluk is geweest dat in mijn laptoptas het inschrijvingsformulier zat voor de talencursus. Daarop stond mijn naam, mijn NIE nummer en omdat ze hier in het systeem geen ander nummer toe kunnen voegen dan een Spaans nummer had ik Ali zijn telefoonnummer gebruikt en zo krijg hij dus telefoon.
Ongelofelijk, toen ik het tegen Inoek vertelde waarschuwde ze me gelijk dat ik de komende 10 jaar geen karmapunten meer heb en daar zou ze wel eens gelijk in kunnen hebben.

Woensdag ben ik met pen en papier toch maar braaf naar school gegaan. Ik heb een klasgenootje, Maria gevraagd om mee te gaan om mijn laptop op te halen voor de vertaling. Om 14:30 hadden we afgesproken bij Intercambiador Santa Cruz, daarvoor ben ik naar de bakker geweest om bonbons en kleine taartjes te kopen als bedankje. We hadden om 14:30 afgesproken maar de beste man kwam om 16:15 uiteindelijk opdagen. Het is onaardig om te zeggen, maar het was nogal een vreemde man. Hij gaf direct mijn laptop terug en vertelde dat hij hem vond in de bus en mee naar huis heeft genomen omdat hij het personeel van Titsa (openbaarvervoer in Tenerife) niet vertrouwd. Het was een echte eerlijke vinder want hij wilde zelfs de chocolade en taartjes niet aannemen. Na enig aandringen heeft hij het bedankje met een envelop toch aangenomen en ik ben over the moon dat ik mijn laptoppie weer terug heb! Nu ik mijn laptop weer terug heb, houdt papa me voor de gek door te zeggen dat ik zo snel mogelijk een touwtje moet kopen, zodat ik mijn laptop aan mijn riem vast kan knopen. Je mag me best voor de gek houden pap, daar kan ik wel tegen ;) Ik denk niet dat ik hem snel weer zal vergeten…

Maria heb ik getrakteerd op een broodje bij een cafeetje in de buurt als dank voor haar hulp. Toen ik rond half 6 thuis aankwam en ik eindelijk mijn schoenen uit kon (mijn teen wordt alleen slechter in plaats van beter) kreeg ik een appje van mijn huisgenoot, we hebben nu een afspraak bij het makelaarskantoor ik heb een kopie van je paspoort nodig en je moet nu hier heen komen om het contract voor het appartement te tekenen. Pardon? Waarom weet ik daar niks van? Meteen maar ff bellen, hoezo je moet nu komen? Had je niet eerder kunnen vertellen dat je vandaag een afspraak hebt. Ja sorry maar dat ben ik vergeten, Sloveense communicatie skills laten we het daar op houden.

Maandag eind middag waren we inderdaad naar de makelaar geweest om het contract over te dragen van de oude bewoners naar de nieuwe bewoners. Omdat wij hier niet weken had de eigenaar een garantie nodig, hij wilde een kopie van de paspoorten van papa en mama en een bankstatement waaruit blijkt dat papa en mama voldoende geld hebben om voor mij te betalen wanneer ik dat om welke reden dan ook niet zou doen. Onzin we moeten ook al 800 borg betalen, maar goed.. Ik vraag wel of Ali een document op wil stellen waarin papa en mama verklaren dat ze voor mij garant staan. Tussen neus en lippen door werd me ook nog ff medegedeeld dat ik die documenten nu allemaal mee moest nemen. Verdomme hoe had ik dat kunnen regelen zonder laptop?

Ik moest dus weer een rondje gaan bellen. Ali heeft een documentje opgemaakt, papa en mama heb ik gebeld om ze in te lichten en uit te leggen wat ze waar in moesten vullen en waar ze moesten tekenen en dat allemaal onderweg in de tram naar de makelaar. Mijn humeur werd er niet perse beter op. Aangekomen bij het makelaarsbureau heb ik getekend en ja die documenten die kwamen een andere keer wel. Had hij nu geen tijd meer voor, morgen. Pff alles voor niks.
Mijn huisgenoten heb ik gevraagd om me voortaan vooraf in te lichten in plaatst van op het moment zelf want dit was nogal inconvenient!

Een van de oude huisgenoten stelde voor om met zijn alle een kopje koffie te gaan drinken. Ik houd niet van koffie maar als ze wijn hebben ga ik mee, daar was ik wel aan toe. We hebben veel koffie gedronken ;) en rond een uur of half 9 zijn we van de koffietent verhuisd naar de zaak daarnaast, een Italiaan. Het hielp dat ik een paar wijntjes op had want inmiddels loop ik echt heel moeilijk. Mijn teen is knalrood, warm en er komt troep uit. Na overleg met dokter Dina (zo noemen wij mama bij ons thuis) en onze dokter to be (Inoek) waren we t eens dat er echt iets moest gebeuren. Opnieuw de hulp van mijn Nederlandse huisarts ingeroepen, hij heeft mij een kuurtje voorgeschreven en die ben ik donderdagochtend meteen gaan halen om direct te kunnen beginnen. Mocht dit niet helpen kan ik altijd nog overwegen om verder te gaan zonder grote teen :P

Toen de kuur binnen was ben ik naar school gegaan en vervolgens weer naar mijn Spaanse cursus. Moeilijk, moeilijk, moeilijk maar ik moet het leren. Spaans is de eerste wereldtaal en ik wil het gewoon vloeiend kunnen spreken. Ik droom ervan om de hele wereld over te reizen, ik wil een internationale baan en niemand staat er van te kijken als ik over een tijdje besluit om te emigreren naar Spanje dus aan de slag.

Ik dacht dat ik elke week op vrijdag vrij was, maar toen ik mijn rooster goed ging bekijken viel dat toch tegen. Op vrijdag plannen ze namelijk activiteiten, af en toe. Nou ik heb er gewoon elke vrijdag een of twee. Vandaag ook voor Engels. We hebben een video bekeken over het duurste hotel in de wereld, aan de hand van de video moesten we 15 vragen beantwoorden. Best leuk eigenlijk, het enige vervelende is dat ik alle 15 vragen na 1x kijken had ingevuld en we de video van 20-25 minuten nog 2x helemaal gekeken hebben. Ik ga volgende week toch maar is langs bij die Engelse docenten van mij, want ik kan mijn tijd echt beter gebruiken!

Afijn, dit was weer een kijkje in mijn leven van de afgelopen 2 weken! Je kunt veel zeggen maar mijn leven is zeker niet saai, althans ik vind het niet saai! Er is van alles gebeurd en ik ben bek af. Dit weekend ga ik gebruiken om bij te tanken en om te studeren. Ik blijf er bij dat ik dit eiland wil verlaten met een B2/C1 level Spaans. Eigenwijs is ook wijs!

Vanavond organiseer ik een wijnproeverij voor mijn huisgenoten. Hoe werkt dat als je zelf helemaal geen wijn maakt? Nou je gaat naar de winkel koopt een paar verschillende wijnen en proeven maar! Bij gebrek aan een emmer om de wijn in uit te spugen heb ik besloten dat we het maar gewoon op moeten drinken :). Dan nog één ander leuk nieuwtje, Inoek heeft haar ticket geboekt en komt mij eind Mei opzoeken, ik heb er nu al zin in!

Fijn weekend allemaal!

Un saludo y besitos

Esmee

P.S ik heb weer foto’s en een filmpje toegevoegd!